کشف نوترون

بعد از کشف هسته اتمها توسط ارنست رادرفورد در سال 1911،Antonius van den Broek  پیشنهاد داد که جای هر عنصر در جدول تناوبی برابر بارهسته آن عنصر است. این مطلب بعدا در سال 1913 میلادی، توسط هنری موزلی (Henry Moseley) بر اساس تحلیل طیف اشعه ایکس (X-ray Spectra) تایید شد.

اختلاف بین عدد اتمی و عدد جرمی دانشمندان را مجبور به در نظرگرفتن ذرات خنثی در هسته اتم نمود. در سال 1920 میلادی، ارنست رادرفورد پیشنهاد وجود نوترون در هسته را داد، اما او به اشتباه نوترون را یک الکترون در حال گردش به دور پروتون فرض می کرد. در دهه 1920s میلادی، این مدل به اشتباه در بین فیزیکدانها مورد قبول بود و مثلا هسته   شامل هفت پروتون و چهار الکترون فرض می شد.

در سال 1930 Viktor Ambartsumian و Dmitri Ivanenko از شوروی سابق دریافتند که بر خلاف باور عمومی زمانه شان، هسته نمی تواند شامل الکترونها  و پروتونها باشد و اثبات نمودند که ذراتی خنثی بایستی به همراه پروتونها در هسته باشند. درسال 1931 Walther Bothe و Herbert Becker از آلمان دریافتند هنگامیکه ذرات پر انرژی آلفا ساطع شده از پلونیم به عناصر سبک معینی بخصوص بریلیم، بور و لیتیم تابیده می شوند، یک تابش به شدت نفوذ کننده تولید می کنند. این تابش به اشتباه اشعه گاما درنظرگرفته شد. در سال 1932 میلادی، Irène Joliot-Curie و Frédéric Joliot از پاریس نشان دادند که هنگامیکه تابش جدید بر پارافین یا هر ترکیب محتوی هیدروژن تابانده شود، پروتونهایی با انرژی بالا تولید می کند. محاسبات کمی مربوطه برای این آزمایش با فرض اشعه گاما ناسازگار بودند. در سال 1932 میلادی، جیمز چادویک در دانشگاه کمبریج آزمایشهایی انجام داد که نشان دادند فرض اشعه گاما برای این تابش نادرست است. او پیشنهاد داد که این تابش از ذرات بدون باری تقریبا هم جرم با پروتون تشکیل شده است و آزمایشهایی برای اثبات ادعای خود انجام داد. این ذرات بدون بار نوترون نامیده شدند.

||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||

**************************************************

سایت: www.youngchemist.com

مولف: محمد شاهی

نظرات، پیشنهادات و انتقادات: chemistry.shahi@gmail.com

**************************************************

||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||